چيزي كه انسان به آن نياز ندارد، ولي به دنبالش مي رود و به دست مي آورد.
پيامبر اكرم (ص) فرمودند: انسان پير مي شود و دو خصلت در او جوان مي شود: يكي حرص و ديگري طول امل.
نقطه مقابل حرص مسئله قناعت است براي سالك قناعت فضيلت است ، يعني به حد ضرورت اكتفا كردن به خاطر خدا.
طمع:
طمع به معني چشم به دست اموال ديگران دوختن است و از مهلكات اعظم مي باشد.
طمع در علم مفيد
بخل در از دست دادن زمان
كبر در برابر نامحرم خوب است
نقطه مقابل طمع استغنا به معني بي نيازي از مردم است.
امام سجاد (ع) مي فرمايند: من همه خير را ديدم جمع شده در قطع طمع از آنچه در دست مردم است و هركس در چيزي اميد به مردم نداشته باشد و امر خود را در هر كاري به خدا واگذارد خداوند در هر چيزي او را اجابت مي كند.
هيچ دستي بدتر از دست بگير نيست.
مينا بني احمدي
هرچيزي كه غير خدا درآن لحاظ شود هواي نفس است.
اگر هواي نفس را نشكنيم وقتي امام زمان ظهور مي كند نمي توانيم همراه او باشيم و تسليم محض ايشان شويم.
شكستن هواي نفس فشار آور است و هر تكاملي با اين فشار و شكستن است.
مرز شناخت هوا و غير هوا:
اگر آنچه در طول روز عمل مي كنيم در جهت خدا باشد غير هواي نفس است يعني : * نبايد از ديگران انتظار تشكر داشته باشيم.
*اگر ديگران بفهمند برايمان فرقي نمي كند.* پيش ديگران بازگو نمي كنيم.
عادات و علايق از هواي نفس است
كارها تقسيم بندي ميشوند: كارهايي كه نمي تواند براي خدا باشد مثل گناه ، كارهايي كه صورت دنيايي دارند مثل خوردن و خوابيدن.
اگر كارهاي ما براي خدا باشد الهي است و اگر براي دنيا باشد هواي نفس است.
توسل به ائمه را را براي مبارزه با هواي نفس باز مي كند.
مينا بني احمدي
آفت هاي راه كه باعث
نرسيدن ما به هدف مي شود :
1. بي برنامگي : برنامه داشتن در زندگي خود مبارزه با نفس است. انسانهاي متمدن كساني هستند كه از اوقات فراغتشان بهترين استفاده را ميكنند.
روايت از حضرت رسول اكرم به ابوذر 5 چيز را قبل از 5 چيز غنيمت شمار :
· * جواني ات را قبل از پيري
· * سلامتي ات را قبل از بيماري
· * بي نيازي ات را قبل از فقر
· * فراغت خاطر را قبل از گرفتاري
· * زندگي ات را قبل از مرگ
2. تقسيم نكردن كارها
3. شركت در مجالس غير ضروري
4. رها كردن كارها به صورت نيمه تمام
5. تاسف خوردن بر گذشته
6. عدم تقسيم بندي اوقات به لحاظ ارزش وقت
7. مطالعه بيهوده
8. معاشرت و مهماني هاي غلط
9. عدم قاطعيت در تصميم گيري
مينا بني احمدي
در عالم ميزان مردم به دو گروه تقسيم ميشوند:
يك گروه كساني هستند كه كشش و گرايش آنها به حق بيشتر بوده است و گروه ديگر به ناحق گرايش بيشتري داشتند.
گروهي كه گرايش آنها به حق بيشتر بوده وارد عالم حساب مي شوند اما گروهي كه گرايش به ناحق داشتند وارد عالم حساب نمي شوند.
كساني كه وارد عالم حساب مي شوند به تناسب كشش به غير حق، رنگها و كاستي ها در آنجا متوقف مي شوند. موقف حساب فقط براي بهشتيان است و عالم حساب براي گروهي جهنم موقت حساب مي شود. عالم حساب فقط مخصوص موحدين است( كساني كه گرايش آنها به حق است)
موحدين سه دسته هستند:
گروه اول: كساني كه خدا را قبول دارند هم در طاعت خداهستند،يعني اهل نماز، روزه، خمس هستند و هم اهل غيبت و تجسس در كار مردم و...
گروه دوم: خدا را مي خواهند، به طاعت مشغول اند، معصيت را كنار گذاشته اما در قلبشان تعلق به غير خدا هم داشته اند.
گروه سوم: كساني كه مثل گروه دوم هستند با اين تفاوت كه هيچ تعلقي در قلبشان نيست ولي در اين كه به اين مرحله رسيده اند كمي خودشان را دخيل مي بينند.
عالم حساب درجه بندي دارد. هرگروهي در درجه خاص خود قرار مي گيرند و با تحمل آن مرحله و پاك شدن هيچ كس از ديگري جلو نمي زند و هر كسي با پاك شدن يك مرحله جلو مي رود ولي از رديف بالاتر جلو نمي زند.
براي گروه اول عالم حساب نوعي جهنم موقت حساب مي شود، اگر در اين دنيا توبه واقعي نكرده باشد با عذاب و آتش و فشار پاك مي شود
گروه دوم آتش ندارند ولي ظلمت و غصه و وحشت دارند تا پاك شوند.
مواردي كه در عالم حساب، حساب را يسير ميكند سه چيز است.
1. خوش خلقي 2. خير خواهي 3. علم سودمند
نويسنده: مينا بني احمدي
در عالم ميزان بعضي ازاعمال برهم زننده معادله گرايش ناحق عليه حق است مثل:
1. صلوات زياد برحضرت محمد(ص)
2. حسن خلق
3. ولايت پذيري
سه چيز است كه ملائك از شمارش آن ناتوان اند:
* الحمدالله كما هو اهله
* وقتي تعداد نمازگزاران از 9 نفر بيشتر شود
* وقتي گروهي جمع مي شوند و صلوات مي فرستند
حضرت علي (ع) فرمودند: من روز قيامت نزد ميزانم، پس هركس گناهش بسيار باشد كه كفه سيئاتش را سنگين كند بياورم صلوات او را كه بر من فرستاده تا سنگين كنم به آن كفه حسناتش را.
امام صادق (ع) فرمودند: هركه قدرت نداشته باشد بر چيزي كه گناهانش را بر طرف كند پس بسيار صلوات بر محمد و آل محمد(ص) بفرستد كه آن در ميزان گناهانش را از بين مي برد.
نويسنده : مينا بني احمدي
عالم بعد از حشر عالم ميزان است.عالمي است كه به همه مربوط نمي شود
انسانها سه گروه تقسيم مي شوند:1. گروهي از انسانها در دنيا كافرند 2. گروهي ديگر هم خدا و پيامبر ، ولايت و قرآن را پذيرفته اندواهل عملند و عامل به قرآن هستند و بر خط مستقيم حركت ميكنند 3. گروهي هستند كه دو كشش دارند و اعمال آنها مخلوط است.
گروه اول وارد عالم ميزان نمي شوند. گروه دوم هم عالم ميزان ندارند، كساني كه عضو گروه سوم هستند وارد عالم ميزان مي شوند تا گرايش هايشان مشخص شود در حشر جرم ها و گناهاني كه دوست داريم در چهره ما ظاهر مي شود و رسوايي و ترس به وجود مي آيدو باعث مي شود كه در يك لحظه نسبت به باطل هايي كه در دنيا علاقه داشتيم قطع شود و اين مساله در عالم ميزان به ما كمك مي كند.
نويسنده: مينا بني احمدي
سلام نشانه تواضع
«مِنَ التَّواضُعِ أَلسَّلامُ عَلى كُلِّ مَنْ تَمُرُّ بِهِ، وَ الْجُلُوسُ دُونَ شَرَفِ الْمجْلِسِ.»:
از جمله تواضع و فروتنى، سلام كردن بر هر كسى است كه بر او مىگذرى، و نشستن در پايين مجلس است.
التماس دعا...............
دو اتفاق قرار است بررسي شود :
1. در حشر تمام جرم ها و گناهان انسان در ظاهر انسان مشخص مي شود ، يعني تمام خطاها در چهره ظاهر مي شود .
حالتي پيش مي آيد كه همه همديگر را مي شناسند. گناهاني كه در چهره ظاهر مي شوند دو مسئله پيش مي آورند:
1. شرم از مردم 2. ترس از رسوايي. اين مسئله چه نفعي در تكامل دارد؟ شرم و ترس تكوينا انسان را از گناه دور مي كند و بازدارنده است. ترس و شرم انقدر در حشر سنگين است كه از خدا مي خواهيم زودتر به حساب ما برسد و وارد جهنم شويم.
يك عده هستند كه در دنيا گناه نكرده اند و يا توبه درست كرده اند، اينها گرفتار نمي شوند .
نويسنده : مينا بني احمدي
خداوند مي فرمايد: اگر تقوا داشته باشيد به شما فرقان (قدرت تشخيص) مي دهم مجموعه اعمال ما در دنيا نشان مي دهد كه به خدا و معاد اعتقاد داريم يا نه؟
در هنگام جواب دادن تطبيق اعتقادات با عمل باعث نجات مي شود.
اينچنين نيست كه روح مسئول در برزخ (مورد سوال واقع شده) در برابر سوال ساده ايي قرار بگيرد يعني بداند كه اين دو ملك از طرف پروردگار هستند و بداند كه بايد چه جواب بدهد و اين دو ملك نه معلوم ميكنند كه ملك هستند نه جواب سوالات چيست نه حق و باطل را و نه از كيفيت سوال مي شود جواب را فهميد.